«تابناک» عملکرد دولت‌ها در آستانه انتخابات را بررسی کرد؛
به هر حال، دولت ها در سال های پایانی فعالیت خود و در آستانه انتخابات، همواره زیر ذره بین رقبا، رسانه ها و افکار عمومی مردم هستند و بهتر است با حرکات سنجیده، هرگونه شائبه کار تبلیغاتی با استفاده از ابزار و امکانات دولتی را برطرف کنند.
کد خبر: ۳۴۸۸۷۳
تاریخ انتشار: ۰۵ دی ۱۳۹۵ - ۱۴:۰۳ 25 December 2016
همیشه سال آخر فعالیت هر دولت مستقری بیشتر از دیگر سال های فعالیت آن دولت زیر ذره بین افکار عمومی، رسانه ها و رقبای سیاسی قرار می گیرد. همواره با آغاز شمارش معکوس انتخابات ریاست جمهوری و رسیدن موعد انتخابات رؤسای جمهور، سعی بر آن دارند که میزان رضایت مردم را بیشتر از گذشته فراهم کنند تا بتوانند در انتخابات در برابر پرسش ها و انتقادها زبانی گویاتر داشته باشند. البته این مسأله تنها مخصوص کشور ما نیست و در بیشتر کشورهایی که سیاست مداران نیازمند تأیید و انتخاب مجدد از جانب مردم هستند، این رفتار پیشاانتخاباتی رایج است.
 
به گزارش «تابناک»، هرچند شرایط و وعده های دولت های مستقر در کشور را تا سال 68 به دلایلی همچون ناتمام ماندن عمر دولت ها، شرایط ابتدایی پیروزی انقلاب، درگیری در جنگ و رفع مشکلات، آسیب ها و بحران های ناشی از آن، نمی توان به بحث و بررسی گذاشت، پس  از پایان جنگ تحمیلی و همزمان با تغییر نظام پارلمانی به نظام ریاستی در انتخاب رئیس دولت مسائل اقتصادی اهمیت بیشتری در رقابت های انتخاباتی پیدا کرد. وعده ها و برنامه های اقتصادی کاندیداها برای مردمی که تازه از ویرانی ها و خسارات جنگ رهایی یافته بودند، دارای اهمیت فراوانی بود.
 
سازندگی و بازسازی ایران از شعارها و برنامه های انتخاباتی آیت الله هاشمی رفسنجانی در انتخابات ریاست جمهوری سال 68 بود. از نظر اقتصادی، دولت اول ‌هاشمی با شرایط کسری بودجه شدید نزدیک به ۵۰‌درصد مواجه بود که توانست شرایط بودجه را در دوران هشت ساله به توازن برساند. از سوی دیگر، ترکیب بودجه و هزینه‌های دولت به نفع طرح‌ها و هزینه‌های عمرانی تغییر کرد و این مسأله افتتاح شد و راه‌اندازی طرح‌های بزرگ عمرانی در هشت سال ریاست‌جمهوری وی را به دنبال داشت.
 
وی علاوه بر چهار سال دوره اول، در دوره بعدی نیز با رأی مردم رئیس جمهور شد؛ هرچند او در این دوره با ریزش آرایش مواجه شده بود و نارضایتی اقتصادی اقشاری از مردم، رقیب منتقد او احمد توکلی را با رأیی چند میلیونی در نمودار نتایج بالا برد. برخی کارشناسان، بروز مشکلات اقتصادی را به ‌دلیل توجه محض دولت ‌هاشمی به فعالیت‌های زیربنایی و عمرانی و همچنین مشکلات زیاد اقتصادی از جمله کسری بودجه که با آن روبه‌رو بود، از مهمترین دلایل این مسأله می‌دانستند. برخی کارشناسان اقتصادی نیز بر این باور بودند، تأثیر مثبت اقدامات زیربنایی در حوزه اقتصاد خرد، زمان بر بوده و به زمان بیشتری برای بررسی نتایج آن نیاز است.
 
به هر حال، هاشمی در هر دو دوره ریاست جمهوری خود، مهمترین برنامه و شعار خود را سازندگی ایران نام نهاد و رسانه ها و همفکرانش او را سردار سازندگی نامیدند. شاید هم همین مسائل، باعث افزایش بیش از حد تورم و افزایش فاصله طبقاتی در دوره او شد، به نحوی که در پایان دولت هاشمی، کاندیداهای ریاست جمهوری یک شعار مشترک و مهم داشتند و آن بهبود وضعیت اقتصادی مردم و کنترل تورم بود. البته به اعتقاد برخی بسته شدن فضای سیاسی و فرهنگی کشور در دوره هاشمی، امکان مطرح شدن شعارهای احیای جامعه مدنی و افتتاح فضای سیاسی و فرهنگی را نیز مطرح کرد و چنین هم شد.
 
دولت اصلاحات با شعارهای توسعه سیاسی و بهبود وضعیت اقتصادی روی کار آمد و بعد از گذشت چند سال از استقرار دولت هفتم، کشور با تولد بیش از پیش رسانه های بخش خصوصی و گسترش فعالیت های فرهنگی و هنری رو به رو شد. در اواخر این دوره به دلیل سقوط بیش از حد بهای نفت، دولت دچار برخی مشکلات اقتصادی شد. منتقدان دولت اصلاحات، قوه مجریه وقت را به بی توجهی به توسعه اقتصادی متهم کردند و گفتند، دولت تمامی تمرکز خود را بر توسعه سیاسی گذاشته و به فکر مشکلات معیشتی مردم نیست. دولت در سال های آخر فعالیت خود پرونده قتل های زنجیره را که یکی از پرتنش ترین ماجراهای آن سال ها بود، مختومه اعلام کرد و عاملان قتل ها محاکمه شدند. دوره اول دولت اصلاحات همراه با فضای ملتهب سیاسی بود و کمتر مسأله اقتصادی به صدر مباحث روز رسانه ها تبدیل می شد.
 
دولت دوم اصلاحات با همان رویکرد و البته با اندکی تعدیل روی کار آمد و این بار بر مسائل اقتصادی تمرکز بیشتری گذاشت. با وجود این، در سال پایانی دولت دوم، خاتمی مهمترین مسأله مطرح از سوی منتقدان بی توجهی به قشرهای کم درآمد، تورم و بیکاری طبقه محروم بود. از نظر برخی اصولگرایان در آن برهه این مسأله می توانست، پاشنه آشیل دولت خاتمی مطرح شود.
 
در انتخابات 84 با تعدد و تکثر کاندیداها مواجه بودیم و نه اصولگرایان و نه اصلاح طلبان به اجماع نرسیدند و هر دو گروه کاندیداهای زیادی را برای در دست گرفتن دولت نهم معرفی کردند.
 
در این دوره با کنار رفتن کاندیداهای شناخته شده اصلاح طلب و اصولگرا در مرحله اول هاشمی و احمدی نژاد به دور دوم راه پیدا کردند و در دور دوم احمدی نژاد توانست سکان ریاست دولت را بر عهده بگیرد. خیلی ها یکی از دلایل اصلی پیروزی او را، توجه به شعارهای عدالتخواهانه و مطرح کردن شعارهایی که حاوی لزوم توجه به محرومان و طبقه کم درآمد جامعه بود، دانستند.
 
اما شعارهای احمدی نژاد نه تنها پیش از انتخابات بلکه در حین ریاست او بر دولت نیز همچنان ادامه یافت و با در پیش گرفتن سیاست سفرهای استانی که مخالفان و موافقان فراوانی داشت، به دیدار رو در رو با مردم رفت و بازدیدهایی از شهرها و روستاهای کشور انجام داد.
 
او در سال آخر دولت خود از نیمه سال 87 تا خرداد 88 با سرعت بخشیدن به سفرهای استانی و نطق های جنجالی، صدای منتقدان و مخالفانش را درآورد و آنها را بر آن داشت تا سفرهای استانی چند ماه مانده به انتخابات احمدی نژاد را سوأاستفاده از امکانات دولتی برای تبلیغات انتخاباتی معرفی کنند. البته اقدامات سال آخر دولت اول احمدی نژاد از جمله توزیع سود سهام عدالت در روزهای منتهی به انتخابات و نیز توزیع سیب زمینی در بخش هایی از نقاط محروم کشور نیز شامل همین انتقاد شد و از سوی رقبای انتخاباتی و برخی رسانه ها مصداق حرکت های پوپولیستی و تبلیغاتی انتخابات خوانده شد.
 
با این حال، انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری هم برگزار شد و احمدی نژاد بار دیگر در جایگاه ریاست جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت. از سال 90 و دو سال مانده به اتمام دوران ریاست جمهوری او با سقوط قیمت ریال و تأثیر تحریم های اقتصادی و بانکی، کشور روزهای سختی را گذراند. در انتخابات یازدهم، همچنان نقد عملکرد دولت احمدی نژاد و وعده برای جبران کاستی ها و ضعف مدیریت دوره او جزو شعارهای داغ اکثر کاندیداها بود و در نهایت حسن روحانی با شعار دولت تدبیر و امید و با شعار اعتدال وعده بهبود وضعیت اقتصادی و مبارزه با ایران هراسی توانست بر دیگر رقبا پیروز شود.
 
هرچند روحانی و همفکران او احمدی نژاد را متهم به شعارهای عوامگرایانه و پوپولیستی می کردند و خود را مبری از پیش گرفتن چنین رفتاری، هم اکنون در آستانه انتخابات دوازدهم ریاست جمهوری و درست چند ماه مانده به اتمام دوره دولت یازدهم نگاه ها روی رفتارها و حرکت های دولت روحانی دقیق شده است تا هرگونه رفتار غیرعادی و شبه تبلیغاتی دولت را نقد کنند.
 
به تازگی خبرهایی مبنی بر به راه افتادن دوباره پرونده فراموش شده سهام عدالت توسط دولت نیز به گوش می رسد.
 
علی طیب‌نیا، وزیر امور اقتصادی و دارایی در بخشنامه‌ای به جزئیات تصویب‌نامه شورای عالی اجرای سیاست‌های کلی اصل 44 قانون اساسی پرداخته و اعلام کرده که دولت، بررسی امکان برخورداری و اعطای سهام به افراد واجد شرایطی که تاکنون به هر دلیلی، شناسایی نشده و مشمول طرح توزیع سهام‌عدالت نشده‌اند را در دستور کار قرار داده است. در این رابطه، برخی منتقدان دولت معتقدند: دولت در سه سال گذشته هیچ کاری در این زمینه انجام نداده و انجام این کار در سال پایانی فعالیت دولت یازدهم، به معنای تلاش دولت برای جلب آرای مردم در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری است.
 
از سوی دیگر، بعد از رونمایی از منشور حقوق شهروندی توسط روحانی در واپسین روزهای پاییز95 برخی منتقدان از جمله آیت الله یزدی این منشور را کاری تبلیغاتی قلمداد کرده و گفته است: برای اولین‌بار است که در انقلاب اسلامی، چنین منشوری در کشور مستقیم به مردم ابلاغ می‌شود که متأسفانه در آن، قید و بندها را برداشته و به قانون اساسی توجه نکرده‌اند. منشور شهروندی نه طرح است و نه لایحه، بلکه تبلیغات انتخاباتی است.
 
به هر حال دولت ها در سال های آخر فعالیت خود و در آستانه انتخابات همواره زیر ذره بین رقبا، رسانه ها و افکار عمومی مردم هستند و بهتر است، با حرکات سنجیده هرگونه شائبه کار تبلیغاتی با استفاده از ابزار و امکانات دولتی را برطرف کنند؛ هرچند این خواسته کمی آرمانی به نظر می رسد، این در نهایت مردم هستند که می بینند و قضاوت می کنند و در انتخابشان به آنچه درست می پندارند، عمل می کنند.
منبع: تابناک
اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار