دراگانوف
به صورت سنتی و تا سال های دهه ۶۰ میلادی سلاح های سازمانی ارتش های مختلف دنیا با نصب یک عدد دوربین تبدیل به یک تفنگ تک تیرانداز می شدند. از میان می توان به سلاح هایی همچون : ماوزر مدل ۹۸ آلمانی، لی انفیلد انگلیسی، مویسین ناگات روسی و یا اسپرینگ فیلد ام ۱۹۰۳ آمریکایی اشاره کرد. سلاح هایی با مکانیزم گلنگدنی و تک تیر که با نصب یک دوربین می توانستند مسافتهایی در حدود ۱۰۰۰ متر و بیشتر را پوشش دهند.
تا سال ۱۹۶۳ میلادی این روش ادامه داشت و عمده ارتش ها با تغییر این سلاح ها و یا مدل های شکاری صاحب تفنگ های تک تیرانداز می شدند. اما در این سال ارتش شوروی سابق سلاحی را وارد خدمت کرد که بسیاری از آن به عنوان اولین سلاح ساخته شده برای " تک تیر اندازی " یاد می کنند.
تک تیرانداز ایرانی مسلح به "دراگانوف"
" دراگانوف " یک سلاح نیمه اتوماتیک با کالیبر ۵۴*۷.۶۲ بود که با یک خشاب ۱۰ تیر مسلح شده و مکانیزم کلی مسلح شدن و عملکرد آن یک کپی از سلاح معروف AK – ۴۷ به شمار می رفت. این سلاح با یک دوربین مدل " PSO – ۱ " با توانایی بزرگ نمایی ۴ برابر مجهز شد که به آن توانایی هدف قرار دادن به صورت موثر تا فاصله در حدود ۸۰۰ متری را می دهد.
سادگی کار با این سلاح، ارزان قیمتی و مقاومت بالای آن در برابر شرایط سخت میدان نبرد باعث شده است تا این سلاح به یکی از پرطرفدارترین سلاح های تک تیرانداز در جهان بدل شود. یک جستجوی کوتاه در فضای مجازی به شما می گوید که با وجود طی شدن سالهای زیاد از طراحی این سلاح، " داراگانوف " هنوز به عنوان یکی از سلاح های محبوب تک تیرانداز در جهان به شما می رود.
تک تیراندازها در کشورهایی همچون روسیه، ایران، چین، ونزوئلا، ویتنام، پاکستان، ترکیه یا فنلاند از این سلاح استفاده می کنند.