سه دهه و اندی از فعالیت مطبوعات و جراید در استان هرمزگان میگذرد و امروز تعداد نشریات از انگشتان دست در دهه شصت به تعداد 130 نشریه رسیده است و این نشان میدهد که توسعه فرهنگی ، رشد و بالندگی در تنویر افکار عمومی به خوبی صورت گرفته ضمن اینکه امروز جامعه تا چه اندازه موفق شده مطالبات به حق خود را ، تا حصول نتیجه پیگیری نماید بحثی است که در این مقاله نمیگنجد و بیشتر به نوع خواستهها و پیگیریهای جامعه هدف بستگی دارد.
مطبوعات هرمزگان طی سالهای اخیر با فراز و نشیبهای زیادی مواجه بوده از تنشهای داخلی و بیرونی گرفته تا عدم مدیریت توانمند در رأس اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در دورههای مختلف به عنوان سر هرم نظارتی و توزیع یارانهای آگهیهای دولتی و .... که سیاست مطبوعاتی ارشاد استانها در اعطای مجوزهای فلهای و امتیازهای بجا و نابجا به عدهای که خود را بیشتر از بقیه در استانهای کشور محق میدانند سوق پیدا کرده است که مجموع این مسایل نیز یکی از دردهای مشترک و پیداوپنهان جامعه مطبوعاتی استان هرمزگان هم میباشد.
دردهایی که بیشتر مدیران مسئول و خبرنگاران کشور آنها را میبینند و درک میکنند اما بنابه دلایلی بیشتر هم ریشه اقتصادی و معیشتی دارد، خود را به ندانستن و سکوت خاموش میزنند تا از این بین عدهای که این روزها خود را همه کاره و پدرخوانده مطبوعات در استانها میدانند تکامل یافتهاند که معمولاً این افراد با لابیگری و رانتی این خواص در مرکز دارند بیشترین سهم از سفره فرهنگی و مطبوعات استانها را به خود و همکارانشان اختصاص میدهند. از حوالههای کاغذ تا فیلم و زینک گرفته و علیالخصوص مجوزهای متعدد برای کارهای اقتصادی و رونقدار تجاری که دراین وانفسای ورشکستگی و نابودی روزانه مطبوعات همه را پدرخوانده ها به اسم مطبوعات در استانها به کام خود از وزارت ارشاد مطالبه کرده و با چراغ خاموشی سعی در اجحاف در حق سایر نشریات و بهرهوری بیشتر و ثروت اندوزی برای خود، بنام انواع تشکلها و ... را دارند.
عدهای که خود را پدرخوانده میدانند باید این نکته را بدانند جامعه مطبوعاتی امروز از این رانت خواریها و سودجوییها و فاکتورهای میلیونی و قراردادهای زیرمیزی با دستگاههای دولتی و خصوصی به خوبی آگاهند اما اینکه چرا سکوت کردهاند را باید کالبدشکافی کرد، این واقعیت را باید بدانید که مطبوعات این روزها نیازی به پدرخوانده ندارد و خود به بلوغ و بالندگی کافی رسیده، حال چه درست و چه نادرست راهی برای برون رفت از «هزارتوی» مشکلات در پیش گرفته و نیاز به وجود افرادسودجو که در مواقع ضروری و خطر یکی به نعل زده ویکی به اسب ندارند و خودشان گلیمشان را بیرون خواهند کشید.
افضل این است ارشادهای استانها با رعایت بخشنامههای ارسالی از تهرآن بهبودی حال مطبوعات را دنبال کنند نه اینکه قلیلی از راه گرفتن سهم بیشتری برای نشریات اختصاصی خود و نورچشمی که دارند، آنهم با توسل به قدرتهای سیاسی جلوی رشد سایر نشریات اعم از هفته نامه ها و ماهنامه ها و... را بگیرند و همه مزایای که از یارانههای دولتی که با لابیگری و ارتباطات در تهرآن و وزارت ارشاد وجود دارد را از آن خود میکنند.
عدهای که خود را به اشتباه و غلط پدرخواندهای که نقش ناپدری را دارند بازی میکنند ، بایستی بدانند که جامعه مطبوعاتی استانها با سلایق و اندیشههای متفاوت ومتعدد اجازه زیاده طلبی و سهم خواهی بیشتر از حقی که دارند را به آنها نمیدهد و با افشاء نمودنها دیگر هیچ آفتابی پشت ابری نخواهد ماند، انشاءالله دیگر شاهد تکرار این تجربههای سنگین و پرهزینه هیچگاه نباشیم.
انتهای پیام/*