«تابناک»، حسن عباسی؛ از زمان شیوع بیماری کرونا در دنیا یکی از چالشهای اصلی و سؤالات کلیدی که ذهن وزیر بهداشت نابغه‌ی (داروفروش) ، معاونان و مشاوران کرونا گُسترش را درگیر کرد ، این سؤال بود که آیا ماسک برای جلوگیری از انتشار این بیماری کارایی دارد یا نه؟.
این بزرگواران برای پاسخ به این سوال کلیدی ، در ابتدا از بیخ و بُن مُنکر وجود بیماری گشتند و آنرا داستانی تخیّلی پنداشتند و چون معتقد بودند که بیماری وجود ندارد پس ماسک زدن را نیز بیهوده و عبث دانستند.
پس از اثبات وجود بیماری و دادن تلفاتی از میان هموطنان عزیزمان و بگو مگوهای فراوان قبول کردند که بیماری کرونا وجود دارد و شبیه سرماخوردگی است و کارشناسان خِبره‌ی وزارت بهداشت از طریق «صدا و سیما» و فضای مجازی اعلام کردند که همه‌ی مردم باید این بیماری را بگیرند ولی نه همه باهم ، بلکه «گروه به گروه» و بانظم و ترتیب مثل صف نانوایی هر کسی و یا هر شهر و محله‌ای به نوبت ، پس بیماری را پذیرفتند ولی ماسک زدن را نه..
در مرحله‌ی بعد پس از دادن تلفات زیاد در میان کادر درمان و کارمندان بانکها اعلام کردند که زدن ماسک در مراکز درمانی و اداراتِ با مراجعه کننده‌ی زیاد مثل بانکها کمک کننده و خوب است و افراد در این مراکز بهتر است ماسک بزنند ، ولی زدن ماسک برای همه الزامی نیست.
پس از رویت تجربه‌ی موفق کره‌ی جنوبی ، آلمان و اثبات ، اعلام انتقال بیماری از طریق هوا نوابغ وزارت بهداشت بالاخره قبول کردند که ماسک زدن برای تمام مردم خارج از خانه مانع از انتشار بیماری می‌گردد.
در همین راستا وزیر داروفروش و مشاوران وی از تولید روزانه چندین میلیون ماسک و به رایگان در اختیار مردم گذاشتن آن سخن به میان آورده ، اعلام کردند آنقدر ماسک تولید کنیم که کمر بازار سیاه و احتکارکنندگان ماسک شکسته شود.
پس از رو نمایی از چند کارگاه تولید ماسک و چندین چرخِ خیاطی که هر کدام روزانه قادر به تولید چهل تا پنجاه عدد ماسک پارچه‌ای بودند در صدا و سیمای ملّی ، کمبود شدید ماسک و دستکش در مراکز درمانی و سطح جامعه تمام مسئولین محترم ستاد مبارزه با کرونا، وزارت بهداشت ، و روسای آن دانشگاه‌های علوم پزشکی و مسئولین نظام پزشکی در حالیکه هرکدام یک ماسک «پَت و پَهن» بر روی صورت خود داشتند با قاطعیت اعلام کردند که مردم عادی در خارج خانه نیازی به ماسک ندارند و با این حرکت نوآورانه ضمن زدن ماسک در جلساتشان به طور عملی به مردم فهماندند که ماسک زدن کمکی نمی‌کند و نیازی نیست ماسک بزنند.
ضمن خسته نباشید به این مسئولان دانشمند و کاردان که پس از چندماه مانده‌اند که ماسک زدن خوب است یا نه ؟ چند راهکار برای ادامه‌ی ماسک بازیِ مسئولان پیشنهاد می‌شود:
۱- اجرای طرح زوج و فرد با توجه به تجربه‌ی موفق آن در حل مشکل ترافیک..
مثلاً از مردم بخواهند روزهای زوج ماسک بزنند و روزهای فرد ماسک نزنند و هرکس از این قانون سر پیچی کرد مجازات شود و روزهای جمعه هم آزاد باشد هر کسی هرکاری خواست بکند.
۲- طرح تفکیک جنسیّتی در ماسک زدن ، با توجه به تجربه‌ی موفق آن در سالهای قبل در اتوبوسها و ادارات..
مثلاً روزهای زوج فقط خانمها ماسک بزنند و مردها ماسک نزنند و روزهای فرد فقط مردها ماسک بزنند و خانم ها نزنند. روزهای جمعه هم آزاد اعلام گردد و هر جنسی خواه زن یا مرد خواست بزند ،خواست نزند.
۳- اجرای آزادسازی صورت از ماسک با توجه به تجربه‌ی موفق فروش طرح ترافیک در کلان شهرها..
در قالب این طرح میتوان با فروش برگه‌هایِ ویژه به پولدارها اجازه داد در هر جا که خواستند بدون ماسک ظاهر شوند ولی فقرا و مستضعفان حتماً ماسک بزنند درغیر این صورت جریمه‌ی نقدی شوند.
سود حاصله از انجام تمام این روش‌ها به حساب دولت سراسر «تدبیر و امید» واریز تا در شرایط نامناسب اقتصادی موجود که پولی کم آوردند برای اختلاس نمانده آقازاده‌ها و دامادها از این صندوق مددی بگیرند.
موفقیت‌های پروژه‌ی ماسک بزنم یا نزنم در وزارت بهداشت را میتوان به تدریج در مورد شستن دستها و ضدعفونی کردن سطوح نیز تعمیم داد.
انتهای پیام/*