«تابناک»،دکتر سهیل طالبی حسینی؛ رئیس دانشگاه آزاد در خطابی عادت دادن دانشجو به تجرد را اشتباه مینامد.این گامی مهم در اقرار به یک انحراف استراتژیک است.
در حوزه علوم پزشکی این اما بیشتر از یک اشتباه و نزدیک به فاجعه است.
اتفاق وقتی جدی تر دیده میشود که بدانیم اکثریت جمعیت دانشجویی ما زنانه شده است و اگر در رشته‌های خاص پزشکی نگاه کنیم غلبه جنسی زنانه به بالاتر از ۷۰ درصد رسیده است.
توسعه علمی بدون توسعه فرهنگی و یا اقتصادی متوازن به فروپاشی ساختارهای بنیادی اجتماعی خواهد انجامید.
ما با قانون مدنی و سنتی مذهبی درگیر مقرراتی شدیم که با آداب زندگی‌مان همگون نیست.
سیستم دولتی ما با مشی سوسیالیستی اگرچه از منافع عمومی دم میزند اما در غالب برنامه‌های توسعه سیاست نیروی انسانی‌ش به جای منفعت کارگری بر پالیسی سربازگیری انگار مبتنی باشد.
کشوری با ادعای احترام به حقوق خصوصی و متکی بر روابط انسانی و مذهبی در حقوق خانواده کاملا درگیر سوسیالیسم در فرآیندهای تداخل شغلی با مبانی خانواده شده است.
امروز بزرگترین انحراف مغایرت ریشه‌ای آموزش پزشکی در ایران با بنیاد خانواده و سیاستهای رهبری در افزایش جمعیت است.
قریب به اتفاق مقررات و شیوه‌نامه‌های ابلاغی در حوزه آموزش پزشکی تلاش میکند سیاستهای کلی افزایش جمعیت را نادیده بگیرد.
مقررات مصوب در آموزش پزشکی بدون درکی از جمعیت شناسی دانشجویان گروه علوم پزشکی با ایجاد ساختارهای فلزی بیرحم امکان تشکیل خانواده را به ایّ نحو کان از دانشجویان پزشکی سلب کرده است.
ماجرا وقتی خطرناک میشود که دقت کنیم بالغ بر ۷۰ درصد دانشجویان پزشکی در بیشتر رشته ها زن هستند.
در حقیقت ما درگیر یک پارادوکس زوجی هستیم.
ابتدا دانشگاه به عنوان راه حل اتلاف وقت برای دوره تجرد استفاده شد و بعد با سیکل معیوب حاصله به عنوان جایگزین راهبردی در تمدید تجرد به کار رفت.
به عبارتی دانشجوی پزشکی وارد خط تجرد شد زیرا سبک آموزش پزشکی ما تجردزا بود و بعد دور باطل تسلسلی ایجاد شد که برای مجرد ماندن نیاز به ادامه تحصیل بود!
دانشجوی پزشکی با یک دورنمای ۱۸ ساله در ۱۸ سالگی بهترین دوران تناسل و توالد خود را به مکتب سربازگیری آموزش غلط پزشکی فروخت و آن‌گاه که در میانه راه متوجه انحراف از مسیر زندگی اجتماعی شد، ادامه مسیر به دره تجرد را در زیست مجردی دید!
این سقوط مفهومی از درک نادرست متولیان آموزش پزشکی برخاست که با تصور مردانه از جمعیت شناسی اوائل دهه ۶۰ خطای ادغام آموزش در درمان پزشکی را مرتکب شدند.
نسخه‌ای که در جامعه شناسی دهه ۶۰ جواب میداد و با تغییر ترکیب جمعیتی دچار فاجعه طفیلی تجرد شد.
فقدان درآمد و تعهد به تبعید مغایرت مبنایی با ازدواج داشت و به عبارتی جوانان ما با تعهد به تعهد آموزش پزشکی روی تکلیف به تأهل خط بطلان کشیدند.
تعهد به بی‌خانمانی و آینده لامکان امضای سلب حق ازدواج بود.
زنی که تعهد میداد در ۳۵ سالگی هرجا که وزارت بهداشت دلش خواست برود دیگر نمیتوانست تعهد بدهد به خانه شوهر هم خواهد رفت.
ما چیزی را به نام سن ۳۵ سالگی درک نکردیم زیرا از بیولوژی جمعیت هدف مقررات چیزی نمیدانستیم.
اینجا گرد تجرد بر دو بازوی زوجی پاشیدیم.
در فقدان درآمد و حقوق مالی با انعقاد قراردادهای منع کار برای دانشجوی این آموزش پزشکی عملا مرد دانشجوی پزشکی را فاقد تمکن به ازدواج کردیم و با تهدید تبعید و عدم معلوم بودن اقامتگاه زوجه احتمالی زن دانشجوی پزشکی را فاقد تمکین به تأهل کردیم.
با ایجاد اعسار مالی و فقر در مرد دانشجوی پزشکی بنیاد ریاست تشکیل خانواده سقوط کرد و با ایجاد آینده در تبعید زن دانشجوی پزشکی ارزش زوجیتی خود را از دست داد.
وزارت بهداشت در سیاست افزایش جمعیت متولی ایجاد بنیادهای توالد بود اما جایی شکست خورد که مجریان‌ش خودشان قربانی تجرد و محروم از تشکیل خانواده بودند.
دختران و پسران مجردی مسئول ترویج فرزندآوری و سیاست افزایش جمعیت ابلاغی از سوی مرجع رهبری شدند که خودشان به حکم مقررات همین وزارتخانه از تشکیل خانواده و تولید فرزند بازمانده بودند.
وزارت بهداشت در الگوی تشکیل خانواده در خانه شکست خورد و پسران و دختران مجردی را به مأموریت افزایش جمعیت فرستاد که خودشان زخمی امر مافوق در فقره ازدواج و توالد بودند!
این متن تلنگری بود بر ناظر بر وزارت بهداشت و توصیه‌ای بود به بیت رهبری که تهیه کننده سیاستهای کلی افزایش جمعیت است.
نگاهی به سیاستهای آموزش پزشکی و مغایرت بنیادی این سبک آموزش با تشکیل خانواده کنید!
وزارتی که مسبب تجرد در خیل عظیم دانشجوی پزشکی شده است هرگز نمیتواند مشوق ایجاد فرزندآوری در نسل ایرانی بشود.
سیب کرم خورده را به مأموریت مبارزه با #تجرد فرستادید، ازدواج را با حذف مقررات مغایر با حقوق خانواده در داخل وزارت بهداشت ضد تأهل به عنوان الگو ممکن کنید.
انتهای پیام/*