ظرفیت اشغال تخت ما عددی ثابت است...
بیمارستانهای ما یک حدی پذیرش میکنند...
کرایتریای بستری کرونا سختگیرانه شده است...
ظرفیت انجام تست کرونای ما محدود است...
از هر کسی تست PCR کرونا انجام نمیشود...
آمار مرگ کرونای ایران مبتنی بر بستری و PCR بیمارستانی ست...
آیا میشود یک متغیر توصیفی در بروز اجتماعی را بر حسب دو متغیر مخدوش کننده دیگر که محدودیت افزایش دارند و تحت مداخله دست انسان هستند، تعریف و تعیین کرد.
ظرفیت دو متغیر اول خطی و ثابت است...
لذا در وقایع تصاعدی و لگاریتمیک متغییر مخدوش کننده با محدود کردن شناسایی موارد موجب تورش و بایاس در آمار میشود.
تعداد بستری و تعداد انجام تست تابع محدودی ست که با مداخله انسانی معین میشود.
تعداد تخت بیمارستان در یک شهرستان محدود است.
هرچه تعداد ورودی بیمار مراجعه کننده به بیمارستان بیشتر شود سختگیری در بستری به علت محدودیت تعداد تخت بیشتر میشود.
بیماران بدحالتری به علت سختگیری معیار بستری، در بیمارستان میخوابند.
اگر تست کرونا محدود به موارد بستری بشود درگیر محدودیت انتخاب محقق میشود.
لذا تشخيص مرگ مبتنی بر PCR دچار اثر سوگرایی و مخدوش کنندگی عوامل لجستیک و امكانات میشود.
آنچه بیان میشود توصیف واقعه اجتماعی نیست، کارنامه توان کارکرد يك کارخانه سلامت است که خطی تغییر میکند اين وابسته به بيرون نيست بلكه ظرفيت درونى را نمايش ميدهد.
آمار اپیدمی را از بطن جامعه هدف میشود تعیین کرد نه عمق بیمارستان...
این نامش بهداشت جامعه‌نگر است نه اپيدميولوژى مبتنی بر درمان...
انتهای پیام/*