به گزارش تابناک از بندرعباس، شهرک دریا در 5 کیلومتری شمال شرق شهر بندرعباس و در بخش مرکزی این شهرستان قرار دارد؛در سال 1372 زمین های این مکان به کارکنان نیروی دریایی ارتش واگذار می شود و در سال 1382 در دولت سید محمد خاتمی با حضور استاندار وقت عبدالحسین مقتدایی کلنگ احداث 1800 واحد مسکونی به زمین می خورد زمین های واگذار شده این شهرک در 2 فاز که فاز یک آن دارای سند مشاع و فاز 2 دارای سند مزروعی به پرسنل نیروی دریایی ارتش واگذار می شود و سال 1382یعنی 10 سال بعد از واگذاری ها تعاونی مسکن دیگری با همان اعضاء هیئت مدیره قبلی که زمین ها ا واگذار کرده بود باهدف ساخت و ساز در شهرک دریا تحت عنوان تعاونی مسکن دریا پیشگان جنوب تاسیس می شود، تعاونی مسکن دریا پیشگان در سال 86 با آغاز پروژه 7 هزار واحدی مسکن مهر پروژه شهرک دریا را رها کرده و خانه ها را بدون امکانات تحویل مالکان داد مردمی که واحدهای خود را تحویل گرفته بودند خودشان پیگیر حل مشکلات شهرک شدند که یکی از آن ها توسعه شبکه آب بود اما یکی از ایرادات اساسی این بود که زمین هایی که تعاونی مسکن بر روی آن ها ساخت و ساز انجام داده است اصلا تغییر کاربری ندارد و سندها نیز تفکیک نشده است و اینجا این سوال پیش می آید که بدون تغییر کاربری این تعاونی چگونه مجوز ساخت و ساز را از شهرداری بندرعباس یا دیگر نهادها گرفته است؟
مردم شهرک دریا چندین سال است که پیگیر تغییر کاربری و اسناد خود هستند اما تعاونی مسکن مذکور به تعهدات خود در قبال اهالی عمل نمی کند.
تنگسیری یکی از اهالی شهرک دریا در گفتگو با خبرنگار تابناک گفت: الان هیچ خدماتی به این شهرک ارائه نمی گردد چون نه جزء شهر بندرعباس محسوب میشویم و نه هم به عنوان یک روستا مستقل هستیم.
وی افزود: زمانی که به مسئولین مراجعه میکنیم می گویند چون شهرک شما هویت ندارید ردیف و اعتبار برای بودجه عمرانی به آن تعلق نمیگیرد.
تنگسیری بیان کرد: الان پنج سال است که ما منتظر کد آبادی هستیم تا که این کد مصوب گردد وبودجه عمرانی به این شهرک تعلق بگیرد.
وی عنوان کرد: چند سال دیگر بایستی منتظر بمانیم تا این وعده ها محقق شود الان مدت هفت ماه است به واحدهایی که تازه کامل شده توسط مالکین امتیاز و اشتراک برق واگذار نمی گردد.
تنگسیری خاطرنشان کرد: اتوبوس خط واحد برای روستاهای آبشورک و چهچکور خدمات ارائه می دهد اما شهرک دریا که مابین این دو روستا قرار دارد از این خدمات اتوبوسرانی محروم است و اهالی شهرک که وسیله شخصی ندارند برای ایاب و ذهاب بایستی از آژانس و تاکسی تلفنی استفاده کنند که هزینه بسیار بالایی را متحمل آن ها می کند.
انتهای پیام/علی ستاری