«علیرضا جلال‌زایی» در گفت‌وگو با خبرگزاری ایران(ایسنا)، منطقه سیستان و بلوچستان، افزود: معمولاً در مناطق حاشیه‌نشین عواملی چون گرایش به اعتیاد، فقر، بیکاری، فقدان برنامه صحیح برای پر کردن اوقات فراغت، با نابرابری‌های اقتصادی و اجتماعی و در دسترس بودن مواد مخدر قابل رؤیت است.
کارشناس برنامه‌ریزی شهری در ادامه گفت: امروزه حاشیه‌نشینی جزئی از شهر و در آن آمیخته شده است و به چالشی روبه‌روی شهرها قرار گرفته است.
جلال‌زایی تصریح کرد: حاشیه‌نشین‌ها فاقد بهداشت عمومی و خصوصی در حد و اندازه استانداردهای جهانی و ملی هستند. انباشت زباله‌ها و عدم جمع‌آوری آنها، جریان فاضلاب منازل در کوچه‌ها، و عدم دفع بهداشتی آن و آلودگی‌های صوتی در این محلات مشهود است.
به گفته وی، در چند سال اخیر مشخص شده است که شهر زاهدان نیز از این قاعده مستثنی نیست و به نوعی دچار چالش حاشیه‌نشینی شهری شده است.
وی خاطرنشان کرد: در مناطق حاشیه‌نشین خرده فرهنگ‌های خاص مشاهده می‌شود و این فرهنگ‌ها بسیار دیر جذب فرهنگ‌های شهری می‌شوند و این امر نیز فقر فرهنگی ساکن در این مناطق را بوجود می‌آورد.
جلال‌زایی در ادامه خاطرنشان کرد: کم‌سوادی و یا بی‌سوادی، دور بودن از وسائل ارتباط جمعی و فساد اخلاقی نیز از عوامل مورد مشاهده در مناطق حاشیه‌نشین است.
وی تصریح کرد: با توجه به عوامل گفته شده و کمبود مسکن متناسب با نیاز و توان متقاضیان خصوصاً قشر آسیب‌پذیر و کم در آمد این افراد برای تأمین سرپناه و با استفاده از راه‌حل‌های ممکن و سهل اقدام به ساخت سکونت‌گاه‌های غیررسمی و نامطمئن می‌کنند و در نتیجه پدیده حاشیه‌نشینی شکل می‌گیرد.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان یادآور شد: حاشیه‌نشین‌ها جزو مناطق مستعد ارتکاب جرم هستند و فقدان نظارت امنیتی کافی و وجود تعداد زیادی افراد نیازمند و بیکار، موجب روی آوردن این افراد به ناهنجاری‌های اجتماعی می‌شود.