اقدام عجیب صدا و سیما در حمایت از صنایع سربی
روزنامه 19 دی در شماره شنبه 15 آبان در ستون یادداشت مطلبی با عنوان « وقتی قم با حمایت عده‌ای زباله‌دانی می‌شود » را به قلم زینب آخوند‌‌ی به رشته تحریر درآورده است.
به گزارش تابناک قم، دراین یادداشت می خوانیم: «چرا صدا و سیما به فکرسلامتی مردم قم نیست؟» این سؤالی است که شاید بسیاری از شهروندان قمی شامگاه سه شنبه و با دیدن برنامه پایش از شبکه یک از خود پرسیدند. این برنامه که رسالتش بررسی مسائل اقتصادی و حرکت در مسیر اقتصاد مقاومتی در کشور است، با دعوت یکی از صاحبان صنایع سربی در استان قم رویه‌ای کاملا خلاف رسالتش رادر پیش گرفت.
اگر نگاهی به اصول و مبنای اقتصاد مقاومتی که شعار سال هم هست بیندازیم، واضح است که توسعه پایدار از ارکان آن است و توسعه پایدار یعنی سود اقتصادی و اشتغال‌زایی با حراست از محیط زیست و سلامتی مردم. شاخصه‌هایی که صنعت سرب هیچ کدام از آنها را ندارد و چشمان بسته مدیران قمی در سال‌های اخیر قم را به قطب تولید سرب خاورمیانه تبدیل کرده است. جالب اینجاست که برخی این موضوع را افتخاری برای قم می‌دانند و به راحتی از کنار اثرات کشنده سرب و تهدید این ماده در تدوام نسل، چشم می‌پوشند.
در حال حاضر دو برابر نیاز واقعی کشور، باتری‌های فرسوده وارد استان قم می‌شود تا در کارخانه‌جات و کارگاه‌های رسمی و غیر رسمی، به شمش تبدیل شده و به کشورهای دیگر صادر شود. جالب است اگر بدانیم کشورهایی مانند روسیه، این باتری‌ها را به صورت رایگان به وارد کننده می‌دهند تا تنها از شر این زباله کشنده نجات یابند. در چنین شرایطی ما در قم هزار تن باتری فرسوده وارد می‌کنیم و با تبدیل آن به شمش سرب، سمی کشنده و عقیم کننده را کم کم به دهان مردم شهر کریمه اهل بیت(س) می‌ریزیم. جایی هم که مدیریت استان با وجود فشارهای فلج کننده عده‌ای ذی نفوذ تصمیم می‌گیرد در مقابل برخی از این صاحبان صنایع بایستد، در پربیننده‌ترین برنامه اقتصادی صدا و سیمای رسمی کشور و در شبکه یک از صاحب صنعت سربی دعوت و تمام قد از او دفاع می‌کنیم!
شاید بتوان برنامه هفته گذشته پایش را یک ظلم آشکار در حق مردم قم دانست. برنامه‌ای که هر بیننده عاقلی را به فکر وامی‌داشت. چگونه است در این سال‌ها اینهمه صنعت تعطیل شده و یا نیمه جان گوشه‌ای افتاده و حتی صنایع فرهنگی و دستی که هویت قم هستند مانند فرش ابریشم که در گذشته به خوبی روزگار مردم را می‌گذراند، این روزها به حالت احتضار افتاده اما مجری برنامه پایش تمام قد برای حمایت از صنایع سربی گریبان چاک می‌کند؟ صنعتی که جدا از اثرات انکارناپذیر نامطلوب محیط زیستی‌اش، بیشتر به درد اشتغال اتباع غیر مجاز می‌خورد تا جوانان قمی.
آیا اگر دغدغه اشتغال و توسعه استان قم را داریم، راهی جز حمایت از صنایع سربی پیدا نکرده‌ایم که کمتر برای محیط زیست و مردم هزینه داشته باشد؟ بد نیست پای درد دل آن کشاورز بنشینیم که بعد از سقط جنین همسر و تمام گوسفندان آغلش، کشف کرد که مرتع محل زندگی‌اش محل فعالیت‌های یک واحد سربی است. یا پای درددل کسانی که در نزدیکی همین واحد سربی حمایت شونده کار می‌کنند و می‌گویند، «روزها را رها کنید، شب‌ها بیایید و ببینید اینجا چه خبر است...» ... شاید بهتر بود صدا و سیما با مردم روراست باشد و بگوید در 100 قدمی این واحد سربی کارخانه پفک لینا قرار دارد که محصولش را جگرگوشه‌های این مرز و بوم در سراسر ایران مصرف می‌کنند.
اسفندیار حسینی، سرمایه‌گذار این کارخانه در طول برنامه پایش مرتب خود به عنوان یک «سرمایه‌گذار قمی» که باید در قم حمایت شود، معرفی می‌کرد اما سؤال اینجاست که آیا بهتر نیست سرمایه گذار محترم که از قضا هم‌ولایتی یکی از نمایندگان محترم قم در مجلس هم هست، به استان خودش که دهه 80 از آنجا به قم آمده، بازگردد و فعالیت‌های سازنده‌اش! را در آنجا پی بگیرد؟ چرا به گفته رئیس سازمان برنامه و بودجه، استان قم باید زباله‌دانی صنایع در کشور باشد؟ آیا این موضوع حکایت از غلبه رابطه‌بازی‌ها و توصیه‌های بدون دانش عده‌ای در قم که بر ضابطه و مصالح مردم، نیست؟
