داماش، اولین انتخاب باشگاهی امیرمحمد مظلوم به شمار می‌رفت. امیرمحمد اما جوان‌تر از آن بود که در رشت فرصت چندانی برای بازی به دست بیاورد. او حتی در لباس ملوان نیز، نشانی از آن بازیکن بااستعداد تیم ملی نوجوانان نداشت و برای نجات‌پیدا کردن به سایپای حسین فرکی منتقل شد اما در همه هفته‌های لیگ شانزدهم، حتی برای یک دقیقه نیز به میدان نرفت. سرنوشت مظلوم در سایپا، حالا به تصمیم علی دایی بستکی دارد اما آمار چند فصل گذشته این بازیکن، برای هیچکدام از مربیان سطح اول فوتبال ایران، وسوسه‌کننده نیست.
درخشیدن در رده نوجوانان با دوام آوردن در رقابت جانکاه فوتبال بزرگسالان تفاوت زیادی دارد و امیرمحمد مظلوم، نماد مشخصی از این تفاوت بزرگ است. امیرمحمد، هنوز برای به دست آوردن جایگاه در لیگ برتر زمان دارد اما هر روز که سپری می‌شود، او بیشتر و بیشتر از تصویر جذابی که در تیم ملی نوجوانان ساخته، فاصله می‌گیرد. مظلوم، یک پدیده فراموش‌شده است. ستاره‌ای که با سرعت زیادی در فوتبال مطرح شد و با سرعت بیشتری در معرض محو شدن قرار گرفت.