نقدی بر کاندیداتوری دکتر حسین انتظامی در انتخابات نماینده مدیران مسئوول در هیئت نظارت بر مطبوعات؛
بی تردید دکتر انتظامی یکی از نامدارترین چهرههای رسانهای کشور در دو دهه اخیر است. اعتباری که به واسطه حضور منظم او در رسانه ، دانشگاه و سیاست حاصل شده و ایشان را در زمره معدود مدیرانی قرار داده که در حوزه مدیریتی خویش ، کاملا متخصص است.
او نویسنده دهها مقاله و چندین جلد کتاب کاربردی در باب رسانه است و کار در این حوزه را در همه اشکال تخصصی آن تجربه کرده و در بالاترین مناصب مدیریتی این عرصه، فارغ از زمان و روابط سیاسی آن، از موفقترینها بوده است.
اما چون موضوع این نوشته انتخاب نماینده مدیران مسئوول در هیئت نظارت است توضیحات بالا در خصوص ایشان و ذکر تواناییها، دلیل کاملی برای انتخاب وی در جایگاه مهم نمایندگی قشر فرهیخته مدیران مسئوول نیست که اگر معیارها فقط این ویژگیها بود، بیگمان هستند همکاران متخصص و متعهدی که دارای چنین صلاحیتهایی هستند.
درک دقیقتر شرایط رسانهای کشور نیاز به تجربهای دارد که پیشکسوتان این عرصه به دلیل حرکت در فراز و فرودهای آن در ادوار گذشته و علم به مشکلات، به آن نزدیکترند و همین احاطه است که منجر به همراهی اکثریت شیوخ رسانه با جریان انتخاب و دعوت از حسین انتظامی برای حضور در انتخابات مدیران مسئوول شده است.
حال پرسش اصلی این است که انتظامی چه تفاوت و مزیتی نسبت به دیگر رقبا دارد که سزاوارتر از آنها برای حضور در جایگاه مهم مورد بحث است.
انتظامی تجربه ، علم ، روابط سیاسی مؤثر برای دفاع از مطبوعات و جرات تغییر و نوآوری در جغرافیای مدیریتش را دارد اما بیتردید مهمترین ویژگی او که خاص و دلیل اصلی شایستگیاش برای نمایندگی مدیران مسئوول است ، درک و رفتار صنفی ایشان میباشد.
یکی از جدیترین دلایل دفاع اینجانب و برخی از دوستان نزدیکم از آقای انتظامی همین امتیاز صنفی بودن ایشان و دخالت ندادن تفاوتهای سیاسی ، دلخوریها و تمایلات شخصی و نیز فشارهای جریانی است.
اینجانب به همراه بعضی از یاران ارجمند در سالهای دور از مدیران ستادی دوست بسیار عزیز و گرانقدری بودیم که در چنین انتخاباتی با دکتر انتظامی رقابت کرد و شهادت میدهیم که هیجان آن رقابت پس از اعلام نتیجه در همان سالن انتخابات توسط انتظامی به پایان رسید و ایشان واقعاً نماینده همه مدیران مسئوول بود نه فقط آنهایی که به وی رأی داده بودند.
شهادت می دهیم که انتظامی هیچگاه حریم مسئوولیت انتخابیش را با احکام انتصابیش نادیده نگرفت و به آنچه که وظیفهاش در خصوص نمایندگی مدیران مسئوول بود علیرغم انتظاراتی حتی متفاوت، عمل نمود و در پاسخ به نقد دولتی بودن وی بارها از ایشان شنیدهایم که شأن منتخب جامعه فرهیخته رسانهای بودن را به هر جایگاهی ترجیح میدهند.
اصناف رسانهای در دوران مدیریت انتظامی قوت گرفتند ؛ مدیریت علمی ، عدالت ، شفافیت و دموکراسی رسانهای به عنوان فاکتورهای مهم توسعه فضای رسانه در دستور کار او قرار داشت و شاید همین نگاه عدالت محورانهاش بود که باعث گردید دوره حضور وی در معاونت مطبوعاتی یکی از بیحاشیهترین دوران آن نهاد مهم باشد.
زمانی که دکتر انتظامی شورای تشکلهای رسانهای کشور را به منظور بررسی و حل مشکلات جامعه رسانهای و سپردن امور به اهالی آن با هدف فراهم نمودن مقدمات تشکیل نظام صنفی رسانه کشور تأسیس نمود ، مدیران تشکلهای صنفی رسانهای کشور که از همه طیفهای سیاسی بودند ، به خاطر دارند که خود شخصاً در همه جلسات شرکت میکرد ، ساعتها وقت میگذاشت و حتی گاهی زودتر از نمایندگان تشکلها در جلسات حاضر میشد؛ معنی این مهم این است که اصالت صنف ، رفتار صنفی و عدالت ، نقش مهمی در سپهر اندیشه انتظامی و برنامهریزیهای او دارد. ضرورتی که دلیل اعتماد بسیاری به دکتر انتظامی بوده است و ما امروز با وجود نقدهای طبیعی به برخی از عملکردها باید پاسدار آن باشیم و ساحت جایگاه "صنفی" نمایندگی مدیران مسئوول در هیئت نظارت را با صف بندی های "حزبی" به غبار "سیاست" آلوده نکنیم.
نویسنده: محمدکریم کاظم پور
انتهای پیام/*