دکتر فراز جامعی
امروز اردبیل برهه ای از مدیریت شهری را سپری می کند که در مقایسه با سالیان دور سابقه مدیریتی آن و در زمانی که انجمن شهر اردبیل این وظیفه خطیر را بر عهده داشت از اقبال کمتری از رضایت عمومی بهره می برد.
هر چند بعد از سالیان سال گذشت از دوران پر فروغ آن زمان و تغییر مولفه های گوناگون نتوان به یک بررسی و تحلیل قابل استنادی رسید ولی در این میان تنها شاخص سنجش عملکرد مسئولان ذی ربط شهری اعم از شورای شهر و شهردار منتخب، نظرگاه عمومی و یا به عبارتی بهتر مهر تایید مردم می باشد.
با اینکه گذشت زمان افزایش امکانات و پیشرفتهای تکنولوژی را به ارمغان آورده است ولی با عدم مدیریت در سازماندهی منابع انسانی فعال در شهرها و روستاها و هجوم اجباری و بی رویه بافت روستایی به شهری و متعاقب آن مهاجرت معنا دار بخش مهمی از بافت شهری نهایتا تفاوت محسوس در دیدگاههای فرهنگی منجر به سو مدیریت بویژه در سالیان اخیر گردیده است.
این تفاوت فرهنگی زمانی تبدیل به آثار مخرب در مدیریت شهری می شود که قالبی امن از جنس علم و قدرت و تقدس را نیز به همراه داشته باشد. امروز با حاکمیت این رویه خطرناک و حلقه های لاینفک سه گانه آن در مدیریت شهری بیش از پیش شاهد انزوای نخبگان و دلسوزان این دیار هستیم که با چشمان نگران به فرجام هولناک خاکی می اندیشند که سالیان سال ریشه در این آب و خاک داشته و هنوز خود را مدیون آن می دانند.
از طرفی دیگر اثر گذاری محسوس شورای شهر اردبیل به مسایل غیر مرتبط و ورود گاه و بی گاه آن در عرصه های سیاسی شاید در نگاه اول بی اهمیت جلوه دهد ولی با اندکی تامل می توان به روشنی دریافت که خروج از حوزه مدیریت شهری به بهانه خدمت در سایر عرصه ها، اساسا سوداگری قدرت و پله قراردادن رای مردم در مهمترین مشارکت مدنی حوزه شهری ارزیابی می شود.
امروز یکی از مهمترین آفتهای شورای شهر ، افتادن در ورطه روزمرگی و عدم خلاقیت و نو آوری در شئون مختلف مرتبط می باشد. توجه بیشتر به انتخاب افراد متخصص ، دلسوز و آگاه و در عین حال بدون وابستگی و ملاک قرار دادن رشد و پیشرفت شهر اردبیل می تواند نقشه راهی برای آینده این دیار باشد.
شهرداری بعنوان عامل اجرای مصوبات شورای شهر خود می تواند در مقاطعی بوجود آورنده و هدایتگر و تسریع کننده جریان رو به رشد شود در حالیکه در بییشتر مواقع در معرض طمع سیاسی و سوداگری قدرت قرار می گیرد.
عدم توانایی در جلب سرمایه گذران و توسعه پروژه های مشارکتی از یک طرف و فقدان وزنیت اجتماعی و قدرت تعامل سازنده لازم از سویی دیگر گشایش این بن بست ملال آور را به آینده ای نا معلوم موکول می کند.
عدم شفافیت مالی در دوره قبل شهرداری و عدم تمایل به بازخواست از سوی اعضای شورای شهر بعنوان نمایندگان پارلمان محلی به نوعی شائبه مشارکت در این خسران را از سوی طرفین در اذهان متبادر می سازد.
وضعیت نا به سامان سخت افزاری شهر و آرایش بهم ریخته مبلمان شهری و عدم توجه به شاخص های معماری ایرانی اسلامی در طراحی های ساختمانی و عدم توجه به ساخت المانهای شهری که ریشه در تاریخ و فرهنگ این دیار داشته باشند و اساسا عدم اشرافیت به موضوع نیاز به کار کارشناسی در زمینه توسعه صنعت گردشگری و ... همه و همه مشتی از خروارها امیدهای خاکستر شده مردم این شهر است که به گمان شکوفایی به نمایندگان شورای شهر سپرده شد.
دو قطبی شدن شورا که خود ناشی از جناح بندی های سیاسی و قبیله ای بوده و ناتوانی در هدایت جریان سازنده شورا که حتی باعث در گیری ها و آبرو ریزی هایی به نوبه خود شده است و همچنین عدم وجود اراده ای برای پیگیری تخلفات انجام گرفته در پروژه های کلان در حال ساخت که احتمالا بدون نظارت سازمان نظام مهندسی و به بهانه مشارکت در ساخت با بخش خصوصی در حاشیه شهر در حال وقوع است آنقدر اظهر من الشمس و در عین حال مشمئز کننده است که امکان ندارد از اذهان مردم شهر پاک شود و در زمان مناسب مورد قضاوت قرار خواهد گرفت.
بسیار عالی و قابل تامل هست. انشاءالله در انتخابات بعدی شورای شهر با حضور افراد تحصیل کرده و کارامدی وضیعت بهبود پیدا کند. نقدی منصفانه و اعتراضی نرم به وضعیت شهری اردبیل! نکته خوبی که در این یادداشت به آن اشاره شده است عدم خلاقیت و نوآوری در حوزه های مدیریت شهری است که بی شک حضور افراد متخصص را در این مجموعه می طلبد. متاسفانه قبیله ای برخورد کردن نسبت به انتخاب افراد آفت بزرگی در شهر شده است. امیدوارم مردم بی تفاوتی و روزمرگی را فراموش کنند !!!