تقویم را که ورق می زنیم به نیمه مردادماه و سالروز شهادت زنده یادمحمود صارمی نزدیک می شویم. روزی تلخ در تاریخ اما ماندگار ؛ چراکه با خون سرخ یک خبرنگارقلم های زمانه جان تازه گرفت تا با نگارش حرف ها و واژه هاحماسه فتح و ظفر مجاهدان طریق الی الله را ثبت کند.
هفدم مردادماه به مناسبت روز خبرنگار خیلیها دست به کار میشوند و به انحای مختلف از خبرنگارها تجلیل میکنند. این امر گاه با یک هدیه همراه است و گاهی با یک پیامک و هدف قدردانی از زحمتکشان عرصه اطلاعرسانی است. عرصه خبر در این روز به شدت گسترده میشود و شاید در تنها مواقعی که خبرنگارها به چشم میآیند، اواسط مرداد باشد.
در این روز هر کس که ما را میشناسد و خبرنگار حسابمان میکند، پیامک تبریک میفرستد، بدون اینکه از دردهای ما اطلاع داشته باشد .دردهای قشر خبرنگار زیادند و درمان کم! نمیدانیم آیا این حق را داریم که از دردهایمان بنویسیم یا نه، با این حال فرصت خوبی است که از آلام خبرنگار بنویسیم، هر چند نمیدانیم گوش شنوایی هست یا نه!
خبرنگاری که رهبر حکیم انقلاب در پاسداشت و تکریم این قشر این چنین زیبا توصیف کردند: «اگر زحمات شما خبرنگارها نباشد، این لحظهها هرگز ماندگار نمیشود... شما آن را حفظ میکنید و در اختیار افکار مردم قرار میدهید. بدون این دوربینها، قلمها و دلسوزیهاى شما براى تهیه و تنظیم اخبار و مطالب، این کارهاى ما مثل یک چیزهاى تثبیت نشده است.
اما انگار مسئولین به گونه دیگری به خبرنگار نگاه میکنند . خبرنگار را میخواهند تا منعکس کننده کارها و عملکرد مدیران باشد .
تا مادامی که مطالب به نفع سازمان منتشر وباب دل حضرات مسئولین است خبرنگار وظیفهاش را ادا کرده، اما وقتی همان خبرنگار با نقد منصفانه که رسالت واقعی او ایجاب میکند ؛ قصد آگاهی و اطلاع رسانی داشته باشد؛ بدون شک و در بهترین حالت انگ ندانستن الفبای خبرنگاری را نثارت میکنند و هزار تهمت دیگر !
جالب اینجاست که این خبرنگار حمایت کننده ای هم ندارد ، چراکه از سوی سازمان های مرتبط با کار و اشتغال ؛ این حرفه جز دسته حرف و مشاغل سخت وزیان آور است اما در حالیکه وقتی پای بیمه خبرنگار به میان میآید هزار قانون وماده و تبصره وضع میکنند تا از شغل خودت دل سرد شوی . یا وقتی برای تهیه یک گزارش پا به میدان میگذاری ؛ اتفاقات تلخی که موج نگرانی و تشویش را در دل خبرنگار به راه می اندازد.
عدم امنیت شغلی، پایین بودن آستانه تحمل برخی از مدیران وروابط عمومی ها ، نداشتن حقوق و دستمزد مناسب، مغفول ماندن مطالبات خبرنگاران، عدم انجمن صنفی منسجم برای پیگیری حقوق تضییع شده خبرنگاران نظیر خانه مطبوعات ، حمایت نشدن جدی و پیوسته از سوی مسئولین، بی توجهی به فعالیت های شبانه روزی آنان، نداشتن بیمه ومسکن از جمله مشکلات قشر فعال عرصه خبر ورسانه است که کسی توجهی به آنان ندارد.
با این همه باید گفت: جایگاه خبرنگاران رفیع است ؛ هرچند که شاید از لحاظ مالی، حقوق و مزایای این قشر خوب نباشد ولی عشق به اینکار دلیلی شده که در راستای پیشرفت، توسعه و اطلاعرسانی صحیح گام ها را استوار و پیوسته برداریم و بیخیال مشکلهای روزمره فقط به رسالتمان فکر کنیم و قلم بزنیم.
انتهای پیام/*