به گزارش سرویس اجتماعی تابناک هرمزگان؛علی زارعی فعال اجتماعی و رسانه ای استان هرمزگان در یادداشت خود نوشت:درحالی هرمزگان که سرزمین صنایع، معادن و بنگاه های اقتصادی ، بنادر، گمرکات ، پالایشگاه ها، مناطق آزاد و تجاری و صنعتی، فولاد و آلومینیوم، کشتی سازی و.... است و بالطبع بایستی ساکنانش از مواهب شان بهره مند شوند که استان متاسفانه همچنان در محرومیت ایستاده است و در فقر خوراکی و... هرمزگان در جایگاه نخست کشوری است که مسولان بجای افتخار به کسب این رتبه در این سال‌ها، بایستی شرمگین شوند و پاسخگو باشند؛ اما متاسفانه تلاش می کنند آمار بالای بیکاری و فقر و محرومیت استان را در حوزه های مختلف انکار و کتمان کنند وبه قول معروف شرایط و گل و بلبل نشان دهند. در بندرعباس به عنوان مرکز استان که بخش زیادی از این شهر را بافت های فرسوده و حاشیه ای و محروم تشکیل داده است؛ بدلیل فقر و محرومیت وبی توجهی مسئولان به شرایط موجود در این محلات، مراکز خیریه و نیکوکاری وجهادی فعالیت شان را در این مناطق آغاز کردند که برخی خدمات ارزنده ای را داشته ودارند. آنها به یاری محرومان و نیازمندان می شتابند تا آرمان های انقلاب از جمله رسیدگی به مستضعفان که توسط مسئولان به فراموشی سپرده شده است را زنده نگه دارند.
زمانیکه با فعالان در برخی از مراکز نیکوکاری مانند مرکز نیکوکاری امام حسن مجتبی علیه السلام مسجد حمزه (ع) محله نخل پیرمرد بندرعباس گفتگو می کنم، می بینم فعالیت چند ساله شان منجر به این شده که علاوه بر خدمت‌رسانی به محرومان؛ از بسیاری از آسیب های اجتماعی، علل وقوع آن، راه های پیشگیری ودرمان آسیب ها و... اطلاع یابند که اگر دستگاه های اجرایی از این ظرفیت مراکز نیکوکاری استفاده می کردند، در حال حاضر در حوزه مهار آسیب های اجتماعی در استان مردود نمی شدند. این مراکز با خانواده های مختلف در محلات متفاوت ارتباط دارند وخالصانه با بضاعت اندک شان و با مشارکت خیرین به یاری شان می شتابند. اما گاهی جهادگران فعال در مرکز نیکوکاری مسجد حمزه (ع) محله نخل پیرمرد بندرعباس شب ها هم از غصه نمی توانند بخوانند. آنها برخلاف بسیاری از مدیران و مسئولان نمی توانند بخوابند؛ وقتیکه می بینند و می شنوند خانواده ای فقیر یا یتیم، غذایی برای خوردن ندارند، دختری بخاطر نداشتن و عدم توجه و رسیدگی به نیازهای اولیه شان خودکشی می کند، کودکان و نوجوانانی که در ازای پرداخت اندک پولی، مواد مخدر و مشروب و... را در محله جابجا می کنند، دختران نوجوانی که در کنار مادرشان آنقدر دوخت ودوز می کنند تا کرایه خانه شان را بدهند که چشمان شان بسیار ضعیف و کم بینا می شود، خانواده هایی که برای امرار معاش، توله سگ های خارجی دیگران را نگهداری و مراقبت می کنند، خانه هایی که سقف و دیوارهای فرسوده، ساکنان را تهدید می کند وگاهی فرو می ریزند، زنانی که چندین ازدواج ناموفق داشته و بچه هایشان از شوهران قبلی در کوچه آواره اند و در خانه شوهر جدیدش جایی ندارند، خانه های که در محله مینابی های چاهستانی ها، شهناز، فرودگاه قدیم و... به هتل معروفند و ساکنانی فقیر و... دارند، فرزندان طلاقی که در آسیب ها غرق هستند ودخترانی که بدلیل فرزند طلاق بودن، خواستگار ندارند، روزه اولی و طلبه و خانواده هایی که کولر، یخچال و... ندارند، زنانی که بدلیل نیاز مالی و گرسنگی بچه هایشان مجبور به خودفروشی می شوند، بیمارانی که توان مالی برای درمان ندارند و خانواده هایی که کرونا آنها را عزادار کرده است و هیچ حامی ای ندارند و.... در محلات دیده می شوند و فعالان جهادی و مراکز نیکوکاری دیدن و شنیدن روزانه این صحنه ها برای شان دردآور است و عادی نیست و از آن طرف مدیران امور بانوان و خانواده و اجتماعی، بهزیستی، کمیته امداد، فنی وحرفه ای، استانداری و... می خواهند در داخل اتاق شان برای چنین خانواده های نسخه ای درمانگر بپیچند که شدنی نیست و حتی حاضر نیستند ساعاتی را با این خانواده ها باشند و ببینند و بشنوند آنچه را که آنها می بینند ومی شنوند و بخورند آنچه را که آنها می خورند. اما در مرکز نیکوکاری نخل پیرمرد بندرعباس ، جهادگرانی هستند که مخلصانه و بدون مسئولیت و مدیریت و حقوقی، فقط وفقط برای رضای خدا برای رفع مشکلات نیازمندان تلاش می کنند که اگر درصدی از تلاش های اینها را مدیران داشتند، بخش زیادی از مشکلات در این مناطق برطرف شده بود. آنها می گویند اگر خیرین ویا دستگاه های اجرایی، صنایع و... وانتی را در اختیارمان قرار داده بودند، می توانستیم هم برای یک خانواده اشتغالزایی کنیم و هم در انتقال وسایل به خانه های محرومان و تعمیرگاه های لوازم خانگی و... متحمل هزینه نمی شدیم و آن هزینه را برای رفع مشکلات خانواده ها استفاده می کردیم. امسال این مرکز با همکاری هیئت شهدای گمنام بندرعباس و جمعیت مهدیه استان همزمان با نیمه شعبان 14 کولر را با مشارکت خیرین خریداری و به خانواده های بدون کولر اهدا کردند.
این مرکز بیش از هزار خانواده را تحت پوشش دارند که 350 خانواده از جمله 110 خانواده ایتام از مددجویان کمیته امداد هستند. نیاز است خیرین، دولتی ها و بخصوص صنایع یاریگر این مراکز باشند تا به انجام مسئولیت های اجتماعی شان در این محلات حاشیه ای وفقیر نشین عمل کنند و فقط گرانی مسکن، ترافیک، آلودگی و... سهم این صنایع برای هرمزگانی ها وهرمزگان نشینان نباشد.
مرکز نیکوکاری غدیر گلشهر بندرعباس هم که در سومین سال اجرای پویش های تامین کولر برای نیازمندان قرار دارد و امسال هم در پویش نذر امام حاضر (عج) هم تاکنون 26 کولر و5 یخچال را بامشارکت خیرین اهدا کرده اند ودر صورتیکه مشارکت مردم، صنایع و ادارات و خیرین وجود داشته باشد، بطور حتم خانواده های بیشتری می توانند از گرما نجات یابند.
نیاز است صنایع استان از چنین مراکز نیکوکاری که کارنامه درخشانی در خدمت‌رسانی به محرومان و نیازمندان دارند، حمایت کنند تا آنها بتوانند در جهت کمک به نیازمندان در حوزه های مختلف موفق تر عمل کنند و مشکلات این خانواده ها برطرف شود.
20 بانو در محله آیت الله غفاری نیز از دو دهه قبل در هزینه های زندگی شان صرفه جویی می کنند تا بتوانند به چند نفر دیگر کمک کنند ودر این دو دهه کارهای بزرگی را هم بصورت جهادی و مخلصانه و گمنام کرده اند که اگر حمایت شوند، می توانند میزان خدمات رسانی به خانواده های بدون کولر، یخچال، غذای کافی ومناسب، بیمار، آسیب دیده اجتماعی، زنان سرپرست خانوار و... افزایش یابد. آنها چندین سال است که سه شنبه های مهدوی دارند و هر هفته به چند خانواده کمک هایی می کنند وخیرین هم می توانند به اندازه توان در این طرح مشارکت کنند.
نیاز است مدیران دستگاه های اجرایی و صنایع و... بازدیدهای میدانی را از این محلات داشته باشند وبا خانواده های محروم صحبت و گفتگو کنند وبرای رفع مشکلات شان بدنبال راهکار باشند.
وضعیت فاضلاب روان و کوچه های باریک وتاریک و پراز معتاد و اراذل و از آن طرف کمبود امکانات فرهنگی، آموزشی و تفریحی و... در این محلات مورد توجه قرار نگرفته و افزایش چشمگیر آسیب های اجتماعی را به همراه داشته است و با این وضعیت، افرادی مخلصانه در این مناطق فعالیت می کنند وجای خالی دستگاه های اجرایی، صنایع وبنگاه های اقتصادی و... در محلات حاشیه ای و بافت های فرسوده مشهود است.